Jeruzalem tijdens de Corona crisis - deel 6

23 maart 2020

We zijn dankbaar dat het weer een beetje aangenamer is, wat het rondrijden ook wat plezieriger maakt.

Kochava en Benjamin moesten vandaag weer op hun tenen lopen omdat het ministerie van welzijn meer en meer bestellingen deed, en de aantallen bleven veranderen. Ze werden er helemaal dol van. De huidige twee NL en een Duitse vrijwilligers lieten het allemaal maar een beetje over zich heenkomen en bleven rustig doorgaan met het vullen van de plastic bakjes – tot het eten op was.

Na een rustige start reden we weer naar het centrum waar de grootste bestelling voor vandaag – 135 maaltijden al klaar stond. Terwijl we de auto begonnen vol te laden besloten we dat we nog wel meer bestellingen konden meenemen. Na 290 maaltijden, verdeeld over zakken van 10, zat de auto echt bomvol!

Het adres in Kiryat haYovel dat we gisteren hadden overgeslagen lag niet ver van ons huis. Ilana was heel blij dat we kwamen. “Twee meter afstandhouden!” begroette zij mij voor de hoofdingang. “Wat voor soort kosjer is het eten?” wilde ze weten. Goeie vraag, waar alleen Benjamin antwoord op kon geven. Ik besefte toen de noodzaak voor een foldertje met info en over Hineni dat we dan met de maaltijden geven.

Toen we de ruimte in de auto zagen, besloten we om naar Hineni terug te keren en de rest van de maaltijden op te halen. Dan konden de vrijwilligers en het personeel ook eerder naar huis, want anders had iemand moeten blijven wachten tot we klaar waren met onze tweede ronde.

Vergeleken met een ‘normale’ dag was het verkeer nog licht. We wisten inmiddels de weg

naar het adres in Ramot, zonder Waze! De 65 maaltijden zetten we neer op een houten bank bij de ingang. Normaal gesproken zitten die banken altijd vol met ouderen maar nu zag je bijna niemand in of rond het gebouw.

De volgende stop was hotel Tunik (bejaardenhuis) in Pisgat Zeev. Dit keer waren de 100 maaltijden voor soldaten. Vanwege het virus moeten zij een maand op de legerbasis blijven, ipv ieder weekend naar huis te gaan.

Tunik bejaardenhuis in Pisgat Zeev

Armon haNatsiv was dit keer de laatste op de lijst. De winkelwagen stond al voor ons klaar. De dames keken niet blij dat we hen maar 60 ipv 70 maaltijden konden geven. Helaas, we hadden niet meer.

Bij hostel Canada, aan de andere kant van de heuvel, was Ruti heel erg dankdaar dat ze haar lang verwachte maaltijden kreeg. En Irena, die we maar 35 ipv 50 maaltijden konden geven, bedankte ons uitvoerig.

Wow, we waren al helemaal klaar, en het was pas 13.30 uur! Vandaag een totaal van 425 maaltijden gebracht. :) 

Terwijl we richting huis reden om uit te rusten en te ontspannen, dankten we God voor Zijn bescherming en genade – die iedere morgen weer nieuw zijn!