TSUR TSINA

Bouwen met Israel –  tekst van het telefonische interview met Benjamin Philip van Hineni, Jeruzalem, en Arjan Wendt, Christenen voor Israel.  17 april 2020 Arjan: Sinds een paar weken staat de wereld op zijn kop vanwege het Corona virus en de crisis die daardoor is ontstaan, vraagt veel ondernemers om een beetje om te denken en net iets anders aan   te pakken zodat de zaken toch door kunnen blijven gaan.  En dat is natuurlijk ook het geval in Israel. Om daar meer van te weten ga ik nu speciaal voor de Business Club van Christenen voor Israel even bellen met Benjamin Philip. Hij is directeur van gaarkeuken Hineni in hartje Jeruzalem. Daar komen normaal gesproken honderden mensen per dag voor een voedzame maaltijd. Dat kan nu natuurlijk even niet en ik ben heel benieuwd hoe het er nu aan toe gaat. Voordat Benjamin naar Israel vertrok was hij ondernemer in Nederland en ik ben heel benieuwd hoe zijn ondernemerschap hem nu door deze crisis helpt. ...

15 April Het is zo heerlijk stil buiten, deze laatste Pesach dag die als een Sjabbat is. Het weer is heerlijk, rond de 23 graden en we genoten van ons ontbijt en koffie op het balkon. Er is een hittegolf in aantocht, en we denken erover om onze klusjesman te vragen het zonnedoek over de patio te gaan doen. Voorlopig moeten we het met de parasols doen en deze, en de tafel verschuiven om in de schaduw te blijven zitten. In de Haifa Home voor Holocaust overlevenden nieuwsbrief stond een verhaal dat ik graag wil delen. Isolatie herinneringen Vooral bij mensen die dement aan het worden zijn of Alzheimer hebben, veroorzaakt het verbreken van de gebruikelijke routine meer flash backs en herinneringen aan dat donkere Holocaust verleden. Als de 98 jarige Miriam bezocht wordt neemt ze ons meteen mee naar haar vreselijke jeugd in de ghettos en kampen die in Auschwitz eindigden.   Ook al probeert de staf het onderwerp te veranderen blijft ze in die tijd leven en praten. ...

14 April Mijn geliefde oom Piet Overweg was op 92 jarige leeftijd overleden en zou vandaag in Nederland begraven worden. Gelukkig kon mijn zus bij de begrafenis zijn, maar een van onze neven, die in Noorwegen woonde, kon er helaas niet bij zijn. Er waren geen vliegtuigen en ook geen hotels open. Dankzij de moderne technologieën konden Wim en ik de rouwdienst ‘bijwonen’ via een YouTube link. Helaas ging er iets mis met de Zoom link zodat we de begrafenis zelf niet konden zien. Mijn zus schreef dat de zon doorbrak op het moment dat de kist in het graf werd gelaten. De herinneringen aan oom Piet zullen altijd kostbaar blijven. De familie Overweg. Van links naar rechts: mijn moeder, neef Johan, tante Magda, neef Jan, tante Sjanie, oom Ger, Oom Piet en vooraan, opa en oma. Alleen Johan, Jan en tante Sjanie zijn nu nog in leven.   Vanwege de laatste Pesach dag ging Israel vanaf 17.00 uur weer helemaal ‘dicht’. Het wordt er niet makkelijker op en nu realisee...

13 April 2020 Wim en ik liepen naar het winkelcentrum in Kiryat haYovel via de mooie route en genoten van de zon en de natuur die naar hartenlust in bloei staat. Voordat ik de grote supermarkt in mocht werd mijn temperatuur gemeten door de bewaker. Alle klanten moeten een masker op, anders komen ze niet naar binnen. Normaal gesproken doet de bewaker de hele dag niets behalve op een stoel bij de ingang van de winkel zitten. Waarschijnlijk is ‘ie aan het einde van deze dag helemaal afgepeigerd! Dit is een verkort verhaal van dokter Halleh Akbarnia dat op 7 April op Facebook werd geplaatst. De arts werkt al 20 jaar op de spoedeisende hulp, heeft al heel wat traumatische gebeurtenissen meegemaakt, en is gewend aan de dagelijkse hartaanvallen, schotwonden, traumas en meer. “Niets van dit alles heeft mij geraakt zoals deze pandemie. Ik ga met een gevoel van een steen in mijn maag naar het werk, dankbaar voor mijn collegas, die precies hetzelfde doormaken en weten welk...

12   april  Pasen – de Heer is WAARLIJK opgestaan!  Uiteraard was er geen kerkdienst, maar voor de liefhebbers werd er een zonsopgangspaasdienst via Zoom georganiseerd. Een beetje te vroeg voor ons… Prachtig is het altijd om dit jubelende lied mee te kunnen zingen, en helemaal als het door een groot orgel wordt begeleid! 1. Daar juicht een toon, daar klinkt een stem, die galmt door gans' Jeruzalem; een heerlijk morgenlicht breekt aan: de Zoon van God is opgestaan! 2. Geen graf hield Davids Zoon omkneld, Hij overwon, die sterke Held. Hij steeg uit 't graf door Vaders kracht, want Hij is God, bekleed met macht! 3. Nu jaagt de dood geen angst meer aan, want alles, alles is voldaan; wie in geloof op Jezus ziet, die vreest voor dood en helle niet. [variant: duivel] 4. Want nu de Heer is opgestaan, nu vangt het nieuwe leven aan, een leven door zijn dood bereid, een leven in zijn heerlijkheid. Onze voorganger, Al N...

Vrijdag 10 april – Goede Vrijdag Onze supermarket was open, dus maakte ik van de gelegenheid gebruik ernaartoe te lopen en meteen een frisse neus te halen – tussen de buien door. Bijna iedereen draagt nu een gezichtsmasker, zelfs de orthodoxe joden. Een hele vooruitgang! Sjabbat, 11 april Ons ‘gebruikelijke’ dagritme is als volgt: Wim staat meestal om 6 uur op. Gaat dan zijn Bijbel lezen en bidden totdat ik rond 7.30 uur verschijn. We zijn dankbaar dat we goed slapen, maar dromen de gekste dingen bij elkaar. Door de weeks haalt Wim dan de krant van buiten op die hij gaat lezen; ik kijk mijn emails door, whatsapps en wat dies meer en kijk of er iets bijzonders is bij de online Times of Israel en Jerusalem Post. Een paar keer per dag kijk ik op de Hopkins universiteit corona website. https://www.arcgis.com/apps/opsdashboard/index.html#/bda7594740fd40299423467b48e9ecf6 Op dit moment staat Amerika no. 1, gevolgd door Spanje en Italie. Ook al is het aantal geinfecteerden...

Woensdag 8 april Onze buurtsuper verkocht eieren maar je mocht maar 1 doos per klant kopen. Een vliegtuiglading met 1 miljoen eieren zou vanuit Portugal aankomen, maar dat wordt pas zondag gedistribueerd. De spertijd/avondklok ging om 18.00 uur in en duurde tot vrijdagmorgen 7.00 uur. Door het hele land waren politiecontroleposten opgezet. Politie zou streng optreden als men zich niet aan de regels hield. Deze maatregelen waren vooral nodig om de ultra-orthodoxen in toom te houden. Na de hele drukke weken die we achter de rug hebben, voelde de afgelopen dagen als een vakantie. Wel een vreemd soort vakantie dan. Dit prachtige filmpje is door de ICEJ gemaakt, die zo’n geweldige zegen voor Hineni zijn geweest de afgelopen week.  Klik op de link voor het YouTube filmpje:    Veel handen - een hart Wim en ik hadden er geen zin in om een Seder voor twee te houden, dus genoten we van onze gebruikelijke ‘diner’ ’s middags met een glas wijn om de Pesach te...

Maandag 6 April 11, 2020 Het voelde vreemd aan dat we vandaag weer niet voor Hineni hoefden te rijden. Daar voor in de plaats reden we naar Gilo om een voedselpakket af te leveren bij een ouder echtpaar van onze gemeente. Ze waren helemaal enthousiast toen ze zagen dat er dingen inzaten die ze vergeten waren te kopen. De twee mannen van het Gilo Hostel waren ook verbaasd een telefoontje van ons te krijgen – niet om maaltijden af te leveren maar een kleine bemoediging. Toen Israel naar beneden kwam om de plantjes aan te nemen begon hij bijna te huilen, zo ontroerd was hij dit kleine blijk van onze waardering te ontvangen. (Wat ze zo hard nodig hebben!) Dinsdag, 7 april ’20 Onze laatste Hineni rit voorlopig. Toen we aankwamen was de veel te kleine keukenstaf nog bezig de 70 doosjes te vullen.  En moest iemand van het stadhuis ook nog 20 maaltijden hebben om persoonlijk af te leveren. Ze was duidelijk nieuwsgierig wie ik was en wat we deden, en vroeg of ze van Wim ...

5 April, 2020     deel 13 In de vorige blogpost schreef ik dat we van plan waren om vrijdag te beginnen met de aflevering van de Pesach dozen. Dondernacht nacht kreeg Wim echter diarree, en zo’n last van slijm dat hij ervan moest spugen. Gelukkig had hij geen koorts en ook geen last van korte adem, maar uiteraard waren we geschrokken. Vandaag de dag is het eerste wat in gedachten komt: is het corona? We vonden het naar om Hineni in de steek te laten, maar het kon helaas niet anders. Wim alleen thuislaten was geen optie. Toen Wim de krant ophaalde kwam hij met een verrassing terug. Onze buurvrouw had van hun ziekenfonds een plantje gekregen en besloot het aan ons te geven!  Terwijl tien (het maximum dat was toegestaan) ICEJ stafleden die ochtend keihard werkten om de Pesach dozen in te pakken, hadden wij een ‘luie’ ochtend.  Waarschijnlijk had Wim de dag daarvoor iets gegeten wat niet helemaal goed meer was, en dat tesamen met een explosieve sta...