Jeruzalem tijdens de Corona crisis - deel 4

Vrijdag 20 maart 2020

De restricties worden met de dag strenger en het eerste wat ik 's morgens doe ik kijken wat er nu weer veranderd is. 
Dit zijn de nieuwste verordeningen: 

1. naar het werk gaan en thuiskomen.

2. boodschappen, medicijnen en benodigheden inkopen en essentiele diensten ontvangen.

3. Medische hulp ontvangen

4. Bloed geven

5. Naar de rechtbank gaan voor een rechtzaak

6. Sport activiteiten in groepen van niet meer dan 5 mensen

7. korte wandelingen maken in de buurt van je huis, zonder in nauw kontakt met anderen te komen die niet in hetzelfde huis wonen.

8. Naar een bruiloft, begrafenis of gebed gaan, maar je wel houden aan het maximum van 10 mensen en afstand houden van 2 meter.

9. Mensen helpen die vanwege hun leeftijd, medische conditie of handicap hulpbehoeftig zijn.

10. niet meer dan 2 mensen in een auto, tenzij ze van hetzelfde gezin zijn. Dit geldt niet als het nodig is dan meer mensen tegelijk reizen of een chauffeur die werknemers van en naar een vitale werkplek transporteert.

Wij moesten medicijnen kopen in de Oude Stad, dus dat viel onder de legitieme redenen om buiten te zijn.

Bij “Shachar”, onze buurtsuper, vroeg ik Chaim, de eigenaar of ze het nog wel een beetje aankonden. Ik bedankte hen voor hun geweldige inzet tijdens de crisis. “Gaan jullie dicht, zoals gebruikelijk, tijdens de Pesach?” vroeg ik.

De zeer vermoeid uitziende Chaim schudde zijn hoofd. “Ik heb er over nagedacht en besloten dat we dat de mensen niet aan kunnen doen. Het zou overkomen alsof wij hen de rug toekeerden. We blijven dus een paar ochtenden gewoon open.” 

Eerlijk gezegd had ik niet anders verwacht van deze bijzondere man wiens personeelsleden altijd druk in de weer zijn om de winkel draaiende te houden.

De straten waren uitgestorven, en we moesten ons eraan herinneren dat het VRIJDAG was, gewoonlijk een heel drukke ochtend in Jeruzalem. Wim bleef in de auto wachten terwijl ik door Mamilla naar de Jaffa poort liep.

De gebruikelijk heel drukke winkelstraat was uitgestorven – alle winkels waren dicht en het leek wel op een Sjabbat.

Zelfs al is het slecht weer, dan nog is het vaak druk op het plein voor de Jaffa Poort. Nu was ook hier geen kip te bekennen.

Onze apotheker had niet veel te doen omdat er ook in de Oude Stad maar weinig mensen op de been waren. 

Ja, het leven is werkelijk tot stilstand gekomen!

‘s Middags veranderde ik een lege gastenkamer in een kantoortje voor Wim. Meestal zit

hij aan de huiskamertafel te werken, maar nu we de vloerverwarming uitlaten, zou het te koud worden. Nu hebben we allebei een ‘rustig’ plekje om te schrijven.

Ik besloot om verhaaltjes, bemoedigingen, uitspraken en getuigenissen te gaan verzamelen en daarmee een online ‘tijdschrift’ te maken dat we naar mensen sturen die bij onze gemeente, de Jerusalem Baptist Church verbonden zijn. Geweldig dat we vandaag aan de dag zoveel mensen kunnen bereiken via het internet. Nu helemaal, omdat we elkaar niet persoonlijk mogen ontmoeten.

Een ieder van ons moet manieren vinden om met deze crisis om te gaan. Wij vinden het belangrijk om een dagelijks ritme aan te houden en orde in onze ongewone dagen. Ook al hebben we nog genoeg eten in de koelkast en de kasten, omdat we niet weten hoe lang deze crisis nog zal duren, hebben we besloten om zuinig te gaan leven.

Het samenstellen van het (Engelse) nieuwsbrief en het schrijven van een regelmatig blog (Nederlands en Engels) helpt ons de tijd nuttig te besteden en tegelijkertijd hopen we dat we anderen kunnen bemoedigen.

Ik ben ermee opgehouden de hele dag door de nieuwsberichten bij te houden en check de berichten maar twee keer per dag en niet voor het naar bed gaan. We hebben onze rust veel te hard nodig!

En hoe dankbaar zijn we voor onze treadmill, waar we nu extra veel gebruik van maken!