Voor een tijd als deze - deel 12


2 April  2020

Later dan gebruikelijk kregen we het bericht: kom en help onze maaltijden wegbrengen! We hadden maar twee adressen: een in Pisgat Zeev en een in Kirjat Menachem. De drie trouwe Hineni vrijwilligers hadden weer hard gewerkt, te oordelen naar de keurige rijen plastic tassen met 10 maaltijden. Benjamin en kantoorstaf waren druk met de voorbereidingen voor de ontvangst van de Pesach dozen bestellingen. Thuis hadden we al 100 flyers geprint, zodat ze in ieder geval een begin konden maken. Gelukkig was er een adresje in Talpiot dat nog werkte, waar we de rest van de 600 konden laten drukken en later op de dag ophalen.

We besloten de grootste hoeveelheid van 140 maaltijden eerst naar Kirjat Menachem te brengen. Een vrachtwagen blokkeerde onze inrit, dus tilden we de zakken maar over het hek heen. Wat een enorm verschil met gisteren, toen het terrein uitgestorven was. 


Nu waren vrijwilligers bezig zakken te vullen met tomaten, broccoli, wortelen en andere groenten die onder de arme gezinnen in de wijk verspreid zouden worden. De warme maaltijden zetten we maar in de gang van het buurthuis. De man die de leiding had moest wachten op een lijst met namen, en zo te zien had hij meer dan genoeg aan zijn hoofd vandaag.

De volgende stop was de Speedio printshop in Talpiot. De deur zat op slot, maar nadat ik het ‘telefoon’ teken maakte, deed iemand de deur op een kier open.
 “Sorry, niemand mag naar binnen.” De eigenaar gaf me het pak flyers en van mij kreeg hij de visa kaart. We wensten elkaar een blij en gezonde Pesach toe.


Terug in Hineni, zagen we dat de Pesach dozen vrijwilligers inmiddels waren gearriveerd, maar de goederen lieten nog op zich wachten!  Ik liet de flyers, die nog gevouwen moesten worden, achter zodat ze in ieder geval iets te doen hadden.

Galina van Pisgat Zeev belde waar we bleven, want de vrijwilligers wilden de maaltijden distribueren. Toen we daar aankwamen stonden er een heleboel mensen op ons te wachten…

Na zo’n intensieve morgen is het altijd fijn om weer thuis te zijn en een beetje te ontspannen. Morgen ochtend moeten we om 9.00 uur aan de bak: eerst Pesach pakketten vullen en als Benjamin de adressen binnen heeft, beginnen met rondbrengen. De vrijwilligers kunnen geen vaart maken omdat ze 2 meter afstand van elkaar moeten houden. De vrachtwagen met goederen kreeg van de politie geen toestemming om in de eenrichtingverkeer straat alles in een keer uit te laden. Dus zat er niets op dan verschillende keren rond te rijden en beetje bij beetje uit te laden…  

We proberen ook nog wat plantjes te kopen, (als er tenminste nog een bloemenwinkel open is) ter bemoediging voor een aantal van onze kontakten.

Trouwens, Petra’s nieuwe masker, gemaakt van een autospiegelhoesje, kreeg al heel wat leuke reacties.

Wat feiten en cijfers (uit de Jerusalem Post van vandaag)
  • Een miljoen mensen zijn werkeloos – de helft is tussen de 20 en 34 jaar. Dat is 25 % vergeleken met 4% voor de crisis begon.
  •  Extremistische ultraorthodoxe Joden (Chassidiem) blijven de restricties tegenwerken. De meesten behoren tot antizionistische sekten die niet verbonden zijn met de algemene ultraorthodoxe groepen. Ze weigeren instructies van het Rabbinaat te accepteren en helemaal niet van de regering. Doordat zij zich niet aan de restricties houden brengen ze niet alleen hun eigen gemeenschap in gevaar maar ook de rest van de stad waarin zij wonen.
  • Volgens een enquête is 40% van de Israelis gestrest; daarvan meer vrouwen dan mannen. 65% maakt zich zorgen over hun toekomstige financiële situatie. De meeste Israelis geloven echter dat de maatschappij zal kunnen herstellen van deze crisis.




Comments

Popular posts from this blog

VERLANGEN NAAR VREDE

weekbericht 8 februari 2025

Weekbericht 25 januari 2025 - week 4